16 Eylül 2008 Salı

İnsomnia Öyküleri 1

Sabaha kadar defterler dolusu yazmak bir anlam ifade edecek mi? Hayat kaldığı yerden devam edecek mi? Hayır etmeyecek. Hayat bir yerlerde kalalı çok uzun zaman oldu. O günden beri devam etmiyor sadece olduğu yerde sayıyor. Ara sıra arkasından ittiriyoruz yürüsün diye ama iki adım ilerleyip duruyor. Son iki gecedir hemen hemen tüm hayati fonksiyonlarımı durdurdum. Yemek, içmek, uyumak... Midem yalanlarla ve aklım da yanıp yok olan hayallerle doluyken yere çakılmamak için hiç bir sebep yok... Burnuma sadece yanık kokusu geliyor. Can kurtaran sirenleri ve evet can kurtaran sirenleri... Kişi kendi kaderini kendisi çizer... Kurtarılmak istediğimi sanmıyorum... İçimdeki mahkemede kendime açtığım dava düştü... Daha önce düşen diğer davaların üstüne düştü... Kırılmak, incitilmek... Ne bulunursa içine tıkıştırılmış bir valiz gibiyim, havaalanında unutulmuş... Ne gelen var ne giden unutulduğumu anlamak için... ''Sonsuza dek yaşamak istiyorsanız, önce ölmeniz gerekir.''

Nerden mi???

Hiç yorum yok: